Nie oceniam, nie wartościuję, ale tak po prostu jest, że ten film nie do każdego trafi. Nie każdego poruszy, nie każdy będzie się z nim mógł utożsamić. I całkowicie cię rozumiem, że momentami mogłeś poczuć znużenie. Jednak filmy Burtona sa osadzone w specyficznym klimacie i myślę, że to też mogło być problemem w tym filmie. Trzeba by lepiej znać jego twórczość. Tylko że widzisz, jest taka grupa ludzi, do których takie filmy trafiają dogłębnie i ja do nich należę. A ponieważ widze u moich znajomych powyżej 40-tki tzw "kij w dupie" i brak dystansu do świata i siebie, czasami zwany również "dorosłością" czy "statecznością", tym bardziej potrafię docenić przesląnie tego filmu. Tak sie skłąda że w miom życiu też doszło do pewnego "tąpnięcia", zmęczenia materiału, co jest niezbędne do uświadomienia sobie, że tak naprawdę chcesz od życia czegos więcej, niż tylko codzienna harówka, dążenie do kolejnych dóbr materialnych, awansów w pracy. "Człowiek poznaje swoje prawdziwe ja w sytuacjach krańcowych"- to cytat zaczytany gdzies w książce. Niektórzy przez całe życie takich sytuacji nie doświadczają, z obawy o utratę czegoś, co już mają. Niektórym to wystarcza, innym nie. I to jest włąśnie ta grupa, o której pisałerm wczesniej. To ona jest potencjalnym targetem tego filmu.

W punkt