Zacznę humorystycznie ostrzeżeniem, że co prawda film jest ekranizacją komiksów, to wielbicielom Thora bym go odradzał... A na poważnie, to mam z tym filmem pewien problem. Ukazanie millenialsów strasznie razi stereotypowością. Być może pewne uproszczenia i skróty myślowe wynikają z komiksowej narracji, ale mam jednak wrażenie, że tą komiksowością twórca chciał usprawiedliwić swoją jednowymiarową ocenę tego pokolenia. Moim zdaniem ten film nie jest o tym, jak żyją millenialsi, ale o tym, jak 70-letni zgred myśli, że żyją. Wiem, strzelam z grubej rury, ale czuć w tych historiach fałsz. Może postrzegam ten fałsz dlatego, że osobiście uważam, że półprawda to kłamstwo. Dodatkowa ciekawostka, średnia wieku na seansie, na którym oglądałem film wynosiła ponad 50 lat. Młodzieży najwyraźniej nie obchodzi, jak ją widzą emeryci. Nie mogę nie wspomnieć o infantylnym zakończeniu tego filmu. Ostatnie 3-4 minuty seansu, to zaprzeczenie treści filmu, być może tak się kończyły komiksy, być może producent chciał mieć hollywoodzkie, szczęśliwe zakończenie... Film wart obejrzenia, ale jednak pewien niesmak pozostał.