Tadeusz Konwicki

Uczęszczał do Gimnazjum im. króla Zygmunta Augusta w Wilnie, gdzie został przyjęty na rok przed wojną; maturę zdał na tajnych kompletach. Z rozpoczętych w Krakowie a kontynuowanych w Warszawie studiów polonistycznych zrezygnował.

W 2002 roku dostał nagrodę im. Jana Parandowskiego za całokształt twórczości przyznawana przez polski PEN-Club.

Po 1976 roku publikował w wydawnictwach drugiego obiegu (jego książki ukazywały w podziemnych wydawnictwach "NOWa" i "Zapis").

W 1982 roku był współautorem apelu intelektualistów, będącego protestem przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce.

Gdy "Ostatni dzień lata" odniósł międzynarodowy sukces, Tadeusz Konwicki otrzymał list z Niemiec, w którym zaproponowano mu objęcie kierownictwa artystycznego w prywatnej wytwórni filmów. Propozycji tej twórca jednak nie przyjął.

W 2005 roku otrzymał Nagrodę Honorową "Pióro Mistrza" za całokształt twórczości podczas Lata Filmów w Toruniu.

W roku 1950 otrzymał Nagrodę Państwową III stopnia za powieść produkcyjną "Przy budowie". To jedyna nagroda za działalność artystyczną, którą Konwicki otrzymał od władz PRL-u.

Zmarł w Warszawie (Polska).

W 2005 otrzymał medal "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis", przyznany przez Ministra Kultury.

Był członkiem pierwszej redakcji czasopisma ?Kino? (wydawanego od roku 1966).

W "Odrodzeniu", w którym Konwicki zaczął pracować w 1946 roku, przyszły filmowiec pisał także recenzje kinowe.

Na przełomie lat 60. i 70. pracował wraz ze szwagrem Janem Lenicą nad realizacją filmowej adaptacji "622 upadków Bunga" Witkacego. Niestety nie doszło do realizacji filmu, który miał wyreżyserować Lenica.

W 1962 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

W latach 1944-1945 był żołnierzem Armii Krajowej, brał m.in. udział w akcji "Burza".

W roku 2001 otrzymał Nagrodę Literacka im. Władysława Reymonta ustanowioną przez Związek Rzemiosła Polskiego.

Po wybuchu II wojny światowej pracował m.in. jako robotnik kolejowy i pomocnik elektryka w szpitalu w Nowej Wilejce.

W 1984 r. powstał film dokumentalny A. Titkowa "Przechodzień" poświęcony Tadeuszowi Konwickiemu.

W latach 1970-78 był kierownikiem literackim w Zespole Filmowym "Pryzmat".

W 2006 roku otrzymał Nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida "Dzieło Życia".

W 1964 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W 1975 roku dostał nagrodę Fundacji A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku.

W 1965 roku dostał nagrodę literacką Fundacji im. Kościelskich w Genewie.

W 1989 roku dostał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (Konwicki odmówił przyjęcia tej nagrody)